Heb je zin in nog meer avontuur? In veel van mijn koffers zitten speciale zakjes vol met leuke opdrachten. Je kunt deze zakjes één voor één openmaken, maar wat dacht je ervan om ze te verstoppen en samen met je kinderen op speurtocht te gaan? Ik kwam leuke ideetjes tegen op de website van Mamaliefde en ik ben super enthousiast om dit met jullie te delen!
Hier gaan we…..
Klassieke routebeschrijving
Een standaard routebeschrijving geeft duidelijke instructies, zoals “Na de kerk linksaf, daarna de derde straat rechts.” Het minimaliseert de kans op fout lopen, maar kan de uitdaging en spanning verminderen.
3D foto’s
Gebruik 3D-brillen om deelnemers een fotoroute in drie dimensies te laten ervaren.
Alfabet route
De route volgt het alfabet, waarbij deelnemers bij elke kruising de juiste letter kiezen. Deze educatieve variant combineert speelsheid met leren tijdens het verkennen.
Bingo route
Een speurtocht waarbij kinderen items moeten zoeken die op hun bingokaart staan. Deze variant voegt een spelelement toe aan de traditionele speurtocht, waardoor het leuk en competitief wordt.
Blinde vlek
De blindevlektechniek voegt een extra dimensie toe aan de speurtocht door een deel van de kaart te verbergen. Het ontbrekende stuk bevindt zich precies op het traject dat deelnemers moeten afleggen.
Hierdoor worden ze gedwongen te vertrouwen op hun oriëntatievaardigheden en aanwijzingen om het ontbrekende deel van de kaart correct in te vullen. Het vergt niet alleen navigatievaardigheden, maar ook het vermogen om informatie in hun omgeving te interpreteren.
Bolletje-pijltje
De bolletje-pijltjetechniek voorziet bij elke kruising of splitsing van een duidelijke pijl die aangeeft welke richting deelnemers moeten volgen. Een variatie hierop kan afhankelijk zijn van de heersende windrichting en de te lopen afstand.
Code slot
Sluit de route op in een kistje met een cijferslot. Onderweg moeten deelnemers vragen beantwoorden om de cijfercombinatie te krijgen om het kistje te kunnen openen en er achter te komen waar ze heen moeten.
Coördinatenroute
De coördinatenroute maakt gebruik van precieze coördinaten op een kaart. Uitgerust met een kaarthoekmeter en een stafkaart moeten deelnemers hun weg vinden naar specifieke locaties.
Dit vereist niet alleen kaartleesvaardigheden, maar ook het vermogen om nauwkeurige metingen uit te voeren en coördinaten om te zetten naar werkelijke navigatie.
Dobbelsteen route
Deelnemers gooien met een dobbelsteen om de route te bepalen, waarbij elk cijfer een andere actie of richting aangeeft. Deze willekeurige factor voegt een verrassingselement toe aan de speurtocht.
Doolhof
Hierbij is de vorm van de route verstopt in een plaatje van een doolhof. Deelnemers moeten de juiste route vinden door het doolhof te maken en daarna de route met links, rechts of rechtdoor te gaan te volgen.
Dropping
Een omgekeerde variant van een speurtocht; hierbij mag je zelf je route bepalen en begin je eigenlijk aan het einde van de route en moet je de weg terug zien te vinden.
Fluisterroute
Bij de fluisterroute wordt de gehele route mondeling overgedragen aan het begin van de tocht. Hierdoor zijn deelnemers volledig afhankelijk van de instructies die ze hebben gehoord en moeten ze deze onthouden om de juiste weg te vinden. Het legt de nadruk op het auditieve geheugen en de concentratie van deelnemers.
Fotoroute
De fotoroute maakt gebruik van beelden om de route aan te geven. Ieder kruispunt heeft een foto met aanwijzingen voor de route. Hierdoor wordt het gemakkelijker om te bepalen of de deelnemers zich op het juiste kruispunt bevinden. Deze foto’s zou je eventueel kunnen bewerken voor wat meer uitdaging.
Als de deelnemers bekend zijn in de omgeving kun je ook willekeurige foto’s maken van gebouwen of objecten langs de route die ze moeten zoeken om ze de route te vinden.
Omgekeerde variant; neem foto’s die terugkijken op het kruispunt, nadat de deelnemers het zijn overgestoken. Dit elimineert de noodzaak om aanwijzingen te geven over de toekomstige richting van de route.
Geldwaarde geeft kompasrichting
Gebruik zakjes met geld waarvan de waarde in centen de kompasrichting aangeeft. Dit voegt een financieel element toe aan de speurtocht.
Gesproken route
In plaats van geschreven instructies, wordt de route opgenomen als gesproken aanwijzingen als een soort podcast. Deelnemers moeten luisteren naar de gesproken instructies om de juiste weg te volgen, wat een beroep doet op auditieve navigatievaardigheden en het vermogen om gesproken informatie snel te verwerken.
GPS
Met de GPS-techniek wordt een elektronisch plaatsbepalingssysteem gebruikt om aan te geven of deelnemers de juiste richting opgaan tijdens de speurtocht. Het vereist het begrip en het gebruik van technologische hulpmiddelen, waardoor deelnemers worden blootgesteld aan moderne navigatiemethoden.
Helikopterroute
Bij de Helikopterroute worden kompasrichtingen weergegeven vanuit één vast punt, waardoor deelnemers de route kunnen volgen op basis van deze richtingen. Deze techniek benadrukt het vermogen om te navigeren met behulp van een kompas en vergt een goed begrip van de relatie tussen de gegeven richtingen en de werkelijke paden op de kaart. Deelnemers moeten hun positie visualiseren vanuit het perspectief bovenaf, wat een extra uitdaging toevoegt aan de speurtocht.
Hoogtebepaling
Bij hoogtebepaling leren deelnemers hoogteverschillen af te lezen op een topografische kaart met behulp van hoogtelijnen. Dit geeft hen meer inzicht in het terrein dat ze zullen tegenkomen tijdens de tocht.
De techniek vereist niet alleen kaartleesvaardigheden, maar ook het vermogen om reliëf en hoogte te interpreteren, waardoor het terreinbewustzijn wordt vergroot.
Hoofdpijnkaart
De hoofdpijnkaart voegt een element van verwarring toe door een dubbelgekopieerde kaart met een kleine afwijking te gebruiken. Deelnemers moeten extra alert zijn om de juiste route te vinden, zeker wanneer de kaart authentiek lijkt.
Het legt de nadruk op nauwkeurigheid en aandacht voor detail, waarbij deelnemers subtiliteiten moeten opmerken om de afwijking te detecteren en de juiste weg te vervolgen.
Kleurplaat route
Creëer een kleurplaat van de meest kenmerkende kenmerken van de route. Het al dan niet opnemen van details bepaalt de moeilijkheidsgraad van het volgen van de route.
Knopenroute
De knopenroute maakt gebruik van een touw met knopen, kralen of snoepjes om de juiste route aan te geven, waarbij elk type knoop een andere betekenis heeft. Deelnemers moeten niet alleen de knopen herkennen, maar ook onderscheid maken tussen verschillende soorten, wat een beroep doet op hun vermogen om symbolen te begrijpen en te associëren met specifieke acties of richtingen.
Kompas
Bij de kompasroute wordt een kompas gebruikt om in opgegeven windrichtingen te lopen, waardoor deelnemers de route nauwkeurig kunnen volgen. Dit vereist een solide begrip van het kompas en het vermogen om de juiste koers te handhaven. Het benadrukt ook de noodzaak van oriëntatievaardigheden, aangezien deelnemers moeten weten waar ze zich bevinden ten opzichte van de opgegeven richtingen.
Kruispeiling
De kruispeilingtechniek maakt gebruik van coördinaten waarbij deelnemers twee lijnen op de kaart trekken. Het punt waar deze lijnen elkaar kruisen, geeft aan waar ze naartoe moeten.
Het bevordert het gebruik van coördinaten en het vermogen om nauwkeurig te peilen, wat essentieel is voor een succesvolle navigatie tijdens de speurtocht.
Kruispuntenroute
Bij de kruispuntenroute zijn alle kruispunten op de kaart getekend, met pijltjes die de richting aangeven waar deelnemers naartoe moeten.
Het legt de nadruk op het herkennen van kruispunten en het snel interpreteren van de juiste route op basis van visuele aanwijzingen.
Lantaarnpaalroute
De lantaarnpaalroute maakt gebruik van genummerde lantaarnpalen langs de weg om deelnemers te leiden. Het vereist aandacht voor detail en het vermogen om de omgeving snel te scannen om de juiste nummers te identificeren en de route te volgen.
Links rechts route
Deelnemers gaan een bepaald aantal keer links en rechts bij kruisingen om een uitdagende route af te leggen. Deze eenvoudige, maar effectieve navigatietechniek maakt de speurtocht dynamisch en boeiend.
Matroesjka route
Stop de route in opeenvolgende dozen als matroesjka-poppetjes. Bij elk kruispunt openen deelnemers een nieuw pakketje om het volgende deel van de route te ontdekken.
Microscooproute
Maak de routebeschrijving heel klein en geef deelnemers een vergrootglas of microscoop om de route te kunnen bekijken.
Multiple choice route
Voeg een educatief element toe aan de route door bij elk kruispunt een meerkeuzevraag te stellen die de juiste richting bepaalt. Bijvoorbeeld: “Hoeveel weegt een olifant?” met verschillende gewichtsopties die corresponderen met verschillende richtingen.
Muziekroute
Geef de route aan de hand van deuntjes op een speelgoed-toetsinstrument. Deelnemers moeten het deuntje correct spelen en de aanwijzingen op de toetsen volgen om de route te begrijpen.
Natuurspoor
Bij de natuurspoortechniek volgen deelnemers “onlogische” natuurlijke verschijnselen, zoals eikels aan de voet van een dennenboom. Dit bevordert het gebruik van observatievaardigheden en het vermogen om subtiele, onconventionele aanwijzingen in de natuurlijke omgeving op te merken en te herkennen.
Negatieven: In plaats van foto’s mee te geven, geef je deelnemers negatieven die ze moeten bekijken om de route te onthullen. Dit voegt een extra stap van betrokkenheid toe aan de speurtocht.
Oleaat
De oleaat-techniek geeft alleen de hoofdweg aan die gevolgd moet worden, zonder zijwegen, begroeiing en andere schaalverdelingen. Deze benadering vereist een sterk gevoel voor richting en een goed begrip van de hoofdroute.
Onzichtbare route
Schrijf de route met melk of citroensap, zodat het onzichtbaar is totdat deelnemers het verhitten en zichtbaar maken.
Origami route
Plaats de route op een papieren vouwvorm zoals een flexagon of möbiusband. Deelnemers moeten de vorm op de juiste manier vouwen om de route in de goede volgorde te krijgen.
Puzzelroute
Integreer de route in de achterkant van een puzzel. Deelnemers moeten eerst de puzzel oplossen voordat ze de route kunnen volgen. Om het ingewikkelder te maken kan je er voor kiezen om de route in delen aan te bieden waarbij ze onderweg nieuwe puzzelstukjes krijgen om het volgende deel compleet te maken.
Radio uitzending / podcast
Neem de routebeschrijving op als een radio-uitzending, waarbij de DJ delen van de route voorleest tussen het draaien van muziek. Dit voegt een auditieve dimensie toe aan de speurtocht en kan worden verbeterd door een FM-transmitter te gebruiken voor een echte radio-ervaring.
Rebus route
Een speurtocht waarbij deelnemers rebussen oplossen om aanwijzingen en opdrachten te verkrijgen. Het ontcijferen van deze visuele puzzels voegt een intellectuele uitdaging toe aan de speurtocht.
Reflectie route
Deze route is voornamelijk heel erg leuk in het donker; door de route met reflectoren, of bijvoorbeeld zilverfolie uit te zetten is de oute te volgen. Handig is het als er een zaklamp aanwezig is zodat de reflectoren het licht kunnen weerkaatsen.
Situatieschets
Bij de situatieschets-techniek wordt een tekening van de route gebruikt, inclusief boompjes, huisjes, en andere kenmerken om de weg aan te geven. Het vereist niet alleen kaartleesvaardigheden, maar ook het vermogen om de getekende elementen te interpreteren en te associëren met de werkelijke omgeving. Het stimuleert creatief denken en het vertalen van abstracte representaties naar de concrete omgeving.
Smiley route (ogenroute)
Dit is een variant van de kruispuntenroute waarbij oogjes in een bepaalde richting kijken. Deelnemers moeten deze visuele aanwijzingen interpreteren en de juiste weg vinden op basis van de richting waarin de oogjes kijken en is dan ook geschikt voor jonge kinderen die nog niet kunnen lezen. Het combineert visuele waarneming met navigatievaardigheden.
SMS-route
Bij de SMS-route worden aanwijzingen als tekstberichten verstuurd, en deelnemers volgen de route op basis van ontvangen berichten. Het benadrukt niet alleen het vermogen om tekstuele instructies snel te verwerken, maar ook de afhankelijkheid van technologie voor navigatie. Deelnemers moeten alert zijn op de ontvangen berichten om de juiste route te volgen en de juiste timing.
Spoortekens
De spoortekens-techniek maakt gebruik van signalen die tijdens de route worden aangegeven met behulp van takken en andere natuurlijke middelen. Het vergt observatievaardigheden en het vermogen om subtiele aanwijzingen in de omgeving op te merken. Deelnemers moeten aandachtig zijn voor de sporen die zijn achtergelaten om de juiste weg te volgen.
Spoorzoeken
Bij Spoorzoeken volgen deelnemers een spoor van lintjes, bordjes, touwtjes of reflecterende voorwerpen om de route te bepalen. Het benadrukt het vermogen om sporen te volgen en te interpreteren, waardoor deelnemers hun omgeving actief moeten scannen voor aanwijzingen. Het stimuleert ook teamwork als deelnemers samenwerken om het spoor te volgen.
Stafkaart
Een stafkaart is een topografische kaart waarop wegen en begroeiing tot in detail zijn aangegeven. Het vereist gedegen kaartleesvaardigheden en het vermogen om de informatie op de kaart nauwkeurig te interpreteren. Deelnemers moeten zich bewust zijn van hun positie en de omringende kenmerken om de route succesvol te volgen.
Steenman of Inuksuk
De Steenman- of Inuksuk-techniek maakt gebruik van een stapel stenen die de route aangeeft, vaak gebruikt in onherbergzaam gebied. Het vereist het vermogen om opvallende markeringen in het landschap te herkennen en te volgen, waardoor deelnemers zich kunnen oriënteren op basis van natuurlijke landmarks. Hoe opvallend zou het zijn als je dit in een bebouwde omgeving tegen zou komen.
Strippenkaartroute (of visgraat)
Bij de strippenkaartroute geeft een strippenkaart alleen aan hoeveel zijstraten je tegenkomt en of je links of rechts moet aanhouden, zonder de exacte buigingen of afslagen weer te geven. Het minimaliseert context en verhoogt het risico op fouten, waardoor het een uitdagende navigatietechniek is.
Stripkaart-object
In plaats van een papieren stripkaart te tekenen, kan een stripkaart-object worden gemaakt door spijkers op de juiste plaats in een balk te slaan. Dit fysieke element voegt een tactiele dimensie toe aan de speurtocht.
Een variant op de stripkaart-objecttechniek waarbij deelnemers het object zelf in elkaar moeten puzzelen. Ze krijgen een balk met gaten van verschillende vormen en maten en voorwerpen die in die gaten passen. Nadat alle objecten correct zijn geplaatst, blijft er een object over dat de stripkaart aangeeft.
Tijdenroute
De tijdenroute geeft een lijst met digitale tijden, vertaald naar een analoog horloge, die de richtingen aangeven waarin gelopen moet worden. Het benadrukt het vermogen om tijd en ruimte te relateren, waarbij deelnemers hun route plannen op basis van de gepresenteerde tijden. Het vergt een goed begrip van tijd en een snelle vertaling naar ruimtelijke oriëntatie.
Transparante foto
Print delen van foto’s of de route op transparante bladen en stapel ze op elkaar. Door de transparanten te overlappen, kunnen deelnemers de juiste foto verkrijgen. Een variant op de oleaatroute dus.
Triviantroute of kruispunten-quizroute
Een variant op de kruispuntenroute, de triviantroute, waarbij de richting wordt bepaald door meerkeuzevragen. Dit voegt een educatief element toe aan de speurtocht, waarbij deelnemers kennis moeten toepassen om de juiste richting te kiezen op basis van de gestelde vragen.
Vectorroute
Bij de vectorroute zijn de juiste wegen aangegeven met vectoren ten opzichte van de weg waarvandaan je komt. Deze techniek vereist het begrip van vectorinformatie en het vermogen om de juiste koers te behouden op basis van deze grafische aanwijzingen. Het combineert wiskundig denken met navigatievaardigheden.
Vertaalde route
Vertaal de routebeschrijving naar een andere, onbkende, taal, zoals het Fries. Dit voegt een element van onzekerheid toe, vooral als de deelnemers de taal niet goed kennen. Het gebruik van een onbekende taal kan de uitdaging vergroten, maar het kan ook worden opgelost met behulp van mobiele vertaalapps.
Vliegkoers
De vliegkoers is een variatie op de strippenkaart, waarbij de afstanden en veranderingen in de te lopen richting zijn weergegeven. Dit benadrukt niet alleen het volgen van de juiste afstanden, maar ook het anticiperen op veranderingen in de looprichting. Het vereist nauwkeurigheid en het vermogen om de visuele informatie van de kaart snel te interpreteren tijdens de speurtocht.
Voetstappen route
Een speurtocht waarbij voetafdrukken van een dier of monster in het zand de route aangeven. Deze thematische benadering voegt een element van mysterie en verbeelding toe aan de speurtocht.
Woordvolgorde
Verander de volgorde van de woorden in de routebeschrijving om het cryptischer te maken. Bijvoorbeeld, “De kerk linksaf na, daarna de derde rechts straat.” Voorzichtigheid is wel geboden om ervoor te zorgen dat de instructies duidelijk blijven en kans op verkeerd lopen minimaal blijft.
Zintuigen route (smaak & geur)
Deze techniek maakt gebruik van sterke geuren of smaken om de route aan te geven. Deelnemers volgen deze unieke sporen, zoals uien uitgeperst tegen een boom, om hun weg te bepalen.
Je kunt er ook voor kiezen om geuren of smaken te gebruiken bij elk kruispunt om de route te bepalen. Bijvoorbeeld, een zoete geur duidt op linksaf. Deze techniek prikkelt de zintuigen en maakt de route uniek en interessant.
Het bevordert het gebruik van zintuigen en het vermogen om subtiele aanwijzingen in de omgeving op te merken.
Zoek de verschillen
Bied bij elk kruispunt twee foto’s of tekeningen aan en markeer met een klein verschil waar de route naartoe gaat. Deelnemers moeten het verschil tussen de twee afbeeldingen identificeren om de juiste weg te vinden.
Meer inspiratie vind je hier.
Vonden jullie hiertussen ergens een goed ideetje ? Ik wens jullie in ieder geval heel veel plezier !
0